การ ศึกษาใหม่ที่มีแนวโน้มบ่งชี้ว่าการเดินสามารถป้องกันอาการปวดเข่าสำหรับผู้ที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อมได้นักวิจัยสำรวจผู้คนกว่า 1,000 คนที่มีอายุตั้งแต่ 50 ปีขึ้นไปที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อม ซึ่งเป็นโรคข้ออักเสบที่พบได้บ่อยที่สุดในสหรัฐอเมริกา บางคนมีอาการปวดอย่างต่อเนื่องในตอนแรก ในขณะที่บางคนไม่มี หลังจากสี่ปี ผู้ที่เริ่มต้นโดยไม่มีอาการปวดเข่าบ่อยๆ และเดินเพื่อออกกำลังกายอย่างน้อย 10 ครั้ง มีโอกาสน้อยที่จะเผชิญกับอาการตึงหรือปวดเมื่อยรอบเข่าใหม่ๆ เป็นประจำ และมีความเสียหายต่อโครงสร้างเข่าน้อยกว่า การศึกษาชี้ให้เห็นว่าผู้ที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อมที่ขาโก่งอาจได้รับประโยชน์จากการเดินเป็นพิเศษ
การวิจัยเสนอศักยภาพของวิธีที่ง่ายและฟรีในการต่อสู้
กับหนึ่งในสาเหตุของอาการปวดเข่าที่พบบ่อยที่สุดในผู้สูงอายุการค้นพบนี้แสดงถึง “การเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์” ดร. เกรซ เซียว-เหว่ย โล ผู้ช่วยศาสตราจารย์แห่งวิทยาลัยแพทยศาสตร์เบย์เลอร์ในฮูสตันและผู้เขียนนำของการศึกษากล่าว “ทุกคนมักจะมองหายาบางชนิด สิ่งนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญและความเป็นไปได้ที่การแทรกแซงสำหรับโรคข้อเข่าเสื่อมอาจแตกต่างออกไป รวมถึงการออกกำลังกายแบบเก่าที่ดี” การวิจัยชี้ให้เห็นว่าการออกกำลังกายสามารถช่วยจัดการกับโรคข้อเข่าเสื่อมในข้อต่ออื่นๆ ได้ เช่น สะโพก มือ และเท้า
โรคข้อเข่าเสื่อม ( Osteoarthritis ) หรือที่บางครั้งเรียกว่าโรคข้ออักเสบ “สึกหรอ” ส่งผลกระทบต่อผู้ใหญ่กว่า 32.5 ล้านคนในสหรัฐอเมริกา และเกิดขึ้นเมื่อกระดูกอ่อนข้อต่อแตกและกระดูกข้างใต้เริ่มเปลี่ยนแปลง ตามรายงานของศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค ความเสี่ยงในการเกิดโรคนี้จะเพิ่มขึ้นเมื่อคุณอายุมากขึ้น และประมาณหนึ่งในสามของผู้ที่มีอายุมากกว่า 60 ปีจะเป็นโรคข้อเข่าเสื่อม ดร.โล กล่าว ผู้ป่วยหลายรายใช้ยาอย่างไอบูโพรเฟนหรือนาพรอกเซนเพื่อรักษาอาการปวด ซึ่งการใช้ยาในปริมาณมากอาจนำไปสู่ปัญหาเกี่ยวกับไตและแผลได้
ก็อาจจะหันมาออกกำลังกายแทนก็ได้ เป็นเวลาหลายทศวรรษมา
แล้วที่ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพมองว่าการเดินเป็นวิธีหลักในการเสริมสร้างสุขภาพหัวใจและหลอดเลือด ดร.เอเลน ฮัสนี แพทย์โรคข้อที่คลีฟแลนด์คลินิกซึ่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษากล่าว อย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แพทย์ได้มองหาการออกกำลังกายที่มีผลกระทบต่ำเพื่อรักษาสภาวะต่างๆ เช่นภาวะซึมเศร้า ความบกพร่อง ทางสติปัญญาและโรคข้อเข่าเสื่อมที่ไม่รุนแรง แต่การศึกษาใหม่แสดงให้เห็นว่าการเดินยังสามารถทำหน้าที่เป็นมาตรการป้องกันได้ ดร. โลกล่าวและแนะนำว่าผู้ที่มีความเสี่ยงสูงต่อการเกิดภาวะนี้อาจต้องการรวมการเดินเป็นประจำเข้ากับกิจวัตรประจำวันของพวกเขา ตัวอย่างเช่น ดร.โล เองกล่าวว่า จากการค้นพบของเธอ เธอควรเดินให้มากขึ้น เนื่องจากแม่ของเธอเป็นโรคข้อเข่าเสื่อม
การเดินมักจะทำให้ทุกคนได้รับประโยชน์ (รูปภาพ: Pexels/mentatdgt)
การศึกษาเริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2547 และบันทึกอาการปวดเข่าเบื้องต้นของผู้เข้าร่วมโดยใช้ภาพถ่ายรังสีเพื่อประเมินโรคข้อเข่าเสื่อม จากนั้น นักวิจัยขอให้ผู้เข้าร่วมบันทึกพฤติกรรมการออกกำลังกายและทบทวนอาการของพวกเขาในการติดตามผลเป็นประจำ โดยถามว่าเข่าของพวกเขาเจ็บบ่อยแค่ไหน
หลังจากสี่ปี ร้อยละ 37 ของผู้เข้าร่วมการศึกษาที่ไม่ได้เดินเพื่อออกกำลังกาย (ไม่รวมการเดินทางไปรถไฟหรือร้านขายของชำเป็นครั้งคราว) มีอาการปวดเข่าขึ้นใหม่บ่อยครั้ง เทียบกับร้อยละ 26 ที่เดิน
แน่นอน นักวิจัยไม่สามารถบอกได้อย่างแน่ชัดว่าการเดินช่วยลดอาการปวดเข่า และดูเหมือนจะไม่ช่วยลดอาการปวดที่มีอยู่ การประเมินตนเองอาจมีความแม่นยำน้อยกว่าเครื่องติดตามฟิตเนสหรือเครื่องนับก้าว และนักวิจัยไม่ได้ติดตามระยะทางหรือความถี่ที่ผู้คนเดิน และพวกเขาไม่ได้แนะนำกลยุทธ์ว่าควรรวมการเดินเข้าในกิจวัตรการออกกำลังกายอย่างไรและเมื่อใด
ถึงกระนั้น ผลลัพธ์ก็ยังสนับสนุนสิ่งที่แพทย์เข้าใจเกี่ยวกับวิธีจัดการ โรค ข้อเข่าเสื่อม การเคลื่อนไหวอย่างสม่ำเสมอสามารถช่วยสร้างมวลกล้ามเนื้อ ทำให้เอ็นรอบๆ ข้อต่อที่เป็นโรคข้อเสื่อมแข็งแรงขึ้น ดร. ฮุสนีกล่าว การเดินเป็นการออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นต่ำและมีแรงกระแทกต่ำ ช่วยให้ผู้คนสามารถรักษาความแข็งแรงและความยืดหยุ่นที่สำคัญต่อสุขภาพข้อต่อได้ เธอกล่าวเสริม
“เป็นการแทรกแซงที่ทุกคนสามารถทำได้” เธอกล่าว “คุณไม่มีข้อแก้ตัว คุณสามารถทำได้ทุกที่ที่คุณอยู่”
การศึกษาใหม่พบว่าการเดินเพียง 10 นาทีต่อวันอาจทำให้อายุยืนยาวขึ้น
ผู้ที่มีอาการปวดอยู่แล้วควรระวังอย่าออกกำลังกายหักโหม ดร.จัสเทน เอลบายาร์ ผู้เชี่ยวชาญด้านเวชศาสตร์การกีฬาจากแผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อของ NYU Langone Health ซึ่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการศึกษากล่าว การเดินเป็นระยะทางไกลอาจทำให้ปวดมากขึ้นในผู้ป่วยบางรายที่เป็นโรคข้ออักเสบ
เกมส์ออนไลน์แนะนำ >>> น้ำเต้าปูปลา
